"Góra Uczuć"

Znów wychodzimy w podróż 

Która nie ma końca 

Ale wspinamy się dalej 

Do szczytu Happy End

Do słońca

Mijamy twarze 

Które już nie pojawią się

W naszym szarym życiu

Jak te stare fotografie 

I choć świat malujemy co dzień 

Zawsze znajdą się osoby które 

Leją tą czarną kawę 

W biały kubek 

I choć jedni biegną 

Drudzy się wspinają 

A trzeci stoją w miejscu 

To i tak każdy z nas znajdzie 

Się na szczycie 

Jak Herkules 

Tylko od nas to zależy

Co wybierzemy 

Czas przemija 

Lata lecą 

Wiosny są przyjemne 

Jesienie deszczowe

Zimy chłodne

A lata gorące 

Nie każdy do chodzi tam od razu   

Ale każdy ma równe prawo by tam być 

I idziemy po tej kaszmirowej drodze 

Z lekkim pochyleniem 

Delikatnym szumem 

Choć serce pompuje krew 

A myśli są złe 

Wspomnienia przygniatające 

Każdy z nas tam będzie 

Każdy z nas tam dojdzie 

I spotkamy się na szczycie 

Na górze 

Gdzie 

Szczęście

Miłość

Panuje 

A jemioła i gołębie 

Upust dają miłości 

Każdy z nas to zna  

I każdy na tą górę
Prawo ma

By się dostać 

I wykrzyczeć 

Miłości i Szczęścia

Nie ma końca 

"Bracia - Po drugiej stronie chmur"

[ref]

Miałaś nie płakać, miałaś być twarda

Co z tobą jest 

Miałaś nie tęsknić, miałaś już nie śnić 

Zapomnieć mnie 

Miałaś nie płakać, świat poukładać 

Żeby miał sens 

Łatwo mówi się- ja wiem 

"Sam"

Sam sobie Kolegą 

Sam sobie Przyjacielem 

Sam sobie Kochanką

Sam sobie Nauczycielem 

Sam sobie Panem 

Sam sobie Królem 

Sam sobie Bogaczem 

Sam sobie Biedakiem 

Sam sobie Odbiciem 

Sam sobie Oddechem 

Sam sobie Myślą 

Sam sobie Twórcą 

Sam sobie Sercem 

Sam sobie Biciem 

Sam sobie Pustelnikiem 

Sam sobie Towarzyszem 

Sam sobie Nutą 

Sam sobie Muzyką 

Sam sobie Czasem 

Sam sobie Księgą 

Ale w głębi duszy 

Tęsknie za tym 

By słyszeć głos 

By czuć oddech 

By czuć zapach 

Ale sam nie oznacza 

Końca 

Jak i sam nie oznacza 

początku 

Tak sam 

Nie mam

Słowa 

By zakończyć 

Więc poddaje się 

Lecz serce swe 

Pozostawię skute 

Śniegiem i lodem 

I w nim zachowam 

Miłość swą do niej 

I patrzeć będę z oddali 

Jak cień rzucony na ścianę 

Co słowa nie ma 

A sam jest 

I patrzy i podziwia 

I kocha z całego 

Serca 

"Umrę Jeśli Odejdziesz"

Znów moje powieki stają się ciężkie

A w ciemności znów wspominam 

Ten dzień kiedy trzymałaś mnie 

Za rękę, gdy patrzyłaś na mnie 

To jest zbyt piękne  

Ten głos, pojawił się 

Wiec zaraz zniknie 

I choć chciałbym być silniejszy 

To już nie potrafię

Przepraszam chciało by się powiedzieć

I z nadzieją że dla ciebie nigdy 

Się nie zmienię 

Na wspomnienia przeszłości 

Znów zaczynam lamentować

I jeszcze to uczucie 

Czuć się żywym, a w środku 

Tylko prochy

Pewnie znasz to uczucie 

I choć codziennie słyszę 

Będzie dobrze, jakby milion ludzi

Wypowiadało żart w kłamstwie

I choć mówiłem sobie 

Że dla samego siebie zawsze 

Będę wierny to kłamałem 

Bo to co mam, wierze i czuje 

Mogło by zabrzmieć jak pytanie

Czy to boli ??

Nie wiem już od lat nie czuje 

Wiec jeżeli ten krok który wykona 

W inną stronę 

Nie będę w tedy płakał 

Lecz po prostu umrę 

[(proszę o wyrozumiałość brak weny twórczej)]

"Cisza" 

I znów pudło myśli się otwiera 

Znów Ikar wspomnień próbuje 

Wzlecieć do słońca, do nieba 

I znów ta melodia tworzy się

W głowie, a to tylko słowa 

I znów o spokojna przystań 

Fala uderza zakłócając mój 

Spokój, moja cisze 

Ona mnie otula w śród tych 

Krzyków, tego jazgotu 

Przytula mówiąc delikatnym 

Głosem "Wszystko będzie dobrze"

Choć zawsze mnie oszukuje 

To i tak nadal wierze 

Choć trudną znaleźć 

W sobie i w otoczeni 

Ciebie 

CISZĘ 

Zawieszam działalność bloga na

 "czas nieokreślony"

Proszę o wyrozumiałość 

Świeczka 

Niby składa się z wosku i knota 

A jednak jej blask przywołuje wspomnienia

W tym momencie wiemy że nic nie jest wieczne 

Gdy wiatr zawieje i zgaśnie płomień

Ciemność 

Poruszamy się w niej jak ślepcy

Ale w tedy nawet każdy człowiek czuje się lepiej 

Bo nie widzie siebie  

Ani innych 

Przynajmniej w tedy może schować smutek i łzy 

Nie tak jak w świetle 

Łóżko 

Gdy w nim leżymy to się odprężamy 

Ale jednocześnie się modlimy 

O lepszy nowy dzień 

Zapominamy o dni dzisiejszym 

Zasypiamy uciekając w błogi sen 

"ZA OKNA"

 Wyglądam przez okno 

niby tak jak zawsze spoglądam na te widoki 

niby takie same 

a jednak z każdym dniem inne

 Patrze na te pola 

na te ulicę 

na te betonowe lasy 

co porastają wokół mnie 

 Myślę sobie co będzie jutro 

może nowe znajomości 

może jakieś testy, kartkówki 

 Nie wiem 

 Ciekawe czy ona o mnie czasem myśli 

ja tak 

wieczorami się zastanawiam 

 Wspominam jej wzrok 

co ja gadam 

myślenie to nie najlepsza sprawa 

 Własnie na zegarku wybiła godzina dwudziesta czwarta 

powinienem iść spać 

lecz jednak jakoś mi się nie chce

 Ptaki gdzieś spokojnie latają po niebie 

liście gdzieś spadają z drzew spokojnie 

 Ale dlaczego ja nadal myślę o niej 

nie wiem 

przecież myśleniem nic nie zmienię 

 Dla czego tyle bólu pozostawiłem 

w ich głowach 

jak by to było zależne od tego czy rewolwer jeszcze ma naboje 

 

 Rosyjska ruletka 

sam już nie wiem 

 Co chwila mam te twarze przed oczami 

ja nigdy nie zapomina o ludziach, którym krzywdę własna osoba zrobiłem 

 Także nigdy nie zapominam o ludziach którzy odeszli ode mnie 

a zawsze odeszli ci których najbardziej kochałem i nadal kocham 

 Znów odbiegłem od tematu 

co za ironia 

 Lecz znów ZA OKNA 

patrze w chmury 

i na księżyc który 

w ciągu chwili zdążył się obrócić  

według Prawa Kopernika 

 A ja znów myślę o życiu i o innych rzeczach 

dla tego zamknę okno 

położę się do łóżka 

 I pomyśle o innych rzeczach 

żeby w czasie snów pogrążyć się w innych marzeniach 

Kolejny wiersz pojawi się w piątek 

Ponieważ pisze dłuższy i może lepszy wiersz 

Zobaczymy 

Więc 

Na razie proszę o cierpliwość 

^_^

WOJNA w naszych głowach

Wojna na ekranie telewizora 

Co chwila o tym słyszymy 

Jak o konflikcie Rosi i Ukrainy 

Ale i tak już ludzie zapominają 

o najważniejszych datach i wydarzeniach 

Jak 1914 do 1918 

Jak 1939 do 1945

W tym czasie wojna trwała 

Najpierw pierwsza 

Potem druga 

Pierwsza choć krótka czteroletnia ruszyła Polską 

Lecz druga pozostawiła plamy krwi pod ziemią 

Mówi się że wojna  

To zorganizowany konflikt zbrojny między państwami,narodami i grupami etnicznymi 

Ale wojna to pot, krew i wylane łzy za cierpienia 

Gdzie wszystko jest postawione na jedna kartę 

A powrotu nie ma 

Życie lub Śmierć 

Wita

Dziecko to tylko istota ludzka 

Która i tak w młodym wieku nie rozumie sensu jutra 

Ale dla czego w tamtym czasie

Dzieci zabierano matką i zabijano 

Jak dzieci za czasów Jezusa 

Do drugiego roku życia wybijano 

Przecież ono nic nie zrobiło 

Ale..

Najgorsze co możesz usłyszeć 

W promieniach nocy 

To krzyk niemowlęcia 

i płacz dziecka o północy 

Ale zawsze w tym pyle i kamieniach znajdzie się

Za linią wroga 

Litościwa osoba 

Wojna Niemiecko -Polska 

W tym przypadku mam Litościwego Niemca  

Nie jeden człowiek mógł by głowę w piach schować 

On się nie bał i pomagał 

Na lini wroga 

A także i swojego sprzymierzeńca 

Wilm Hosenfeld 

Kapitan Wermachtu 

Który ocalił od śmierci 

Polskiego 

Pianistę 

Władysława Szpilmana 

A także wielu polaków 

Jak i wielu Polskich Żydów 

Wojna w nas pozostanie 

Jak nie zbrojna to psychiczna 

Lecz jednak 

Każda chwila 

Jest ulotna jak spuszczane 

Bomby 

Nad stolica Polski 

Warszawą 

Siadam na Ławce 

Patrze przed siebie

Tam gdzie Brzozy porastają na zielonych łąkach 

Gdzie wiatr kołysze liśćmi 

A ptaki odgrywają teatr muzyczny 

Chmura która daje szczęście 

A słonce przedziera się przez konary 

Zatrzymuje myśli w głowie

Łapie powietrze w płuca 

Oddycham spokojnie 

Choć myśli się piętrzą jak gatunki drzew 

W końcu tworzą się w nas mieszanki międzygatunkowe 

Ustalając nas do statusu taksonomicznego 

Choć drzewo pokrywa biała kora 

Zielone liście 

Kwiaty w kotkach 

Drobne owoce 

To i tak nadal myślę o niej 

Nie chcę już w tym tkwić 

W tym wszystkim 

Więc zabijam Ammita 

Potwora potępionych 

Na sądzie Ozyrysa 

Wracam do domu 

Wypijam Herbatę 

Kładę się do łóżka z nadzieja ze jutro

Będzie lepiej 

Dziś żegnam

Ławkę wspomnień 

Brzóz tysiące 

I tą jedną nie dopitą zielona herbatę 

Która przynajmniej czeka na mnie 

ADAM MICKIEWICZ 

STEPY AKERMAŃSKIE

Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,

Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi,

Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,

Omijam koralowe ostrowy burzanu.

Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu;

Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi;

Tam z dala błyszczy obłok - tam jutrzenka wschodzi;

To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu.

Stójmy! - jak cicho! - słyszę ciągnące żurawie,

Których by nie dościgły źrenice sokoła;

Słyszę, kędy się motyl kołysa na trawie,

Kędy wąż śliską piersią dotyka się zioła.

W takiej ciszy - tak ucho natężam ciekawie,

Że słyszałbym głos z Litwy. - Jedźmy, nikt nie woła.

WITAM WSZYSTKICH BARDZO SERDECZNIE NA MOIM NOWYM BLOGU 

TUTAJ BĘDZIECIE MOGLI POCZYTAĆ WIERSZE BEZ ZNACZENIA NA HUMOR

KRÓTKO MÓWIĄC KAŻDY COŚ TUTAJ ZNAJDZIE DLA SIEBIE 

05-10-2014 [*]

11:11

ZACZYNAMY 

TAKŻE TUTAJ BĘDĄ POJAWIAŁY SIĘ  E-BOOKI

I ODNOŚNIKI DO CIEKAWYCH STRON Z TEMATYKA WIERSZY 

NIE ZABRAKNIE TAKŻE MUZYKI 

KTÓRA CHYBA KAŻDY UWIELBIA 

A WIEC ZAPRASZAM WSZYSTKICH DO CZYTANIA 

I MAM NADZIEJE ŻE TEMATYKA WIERSZY WAM SIĘ SPODOBA