"Wino"

Skrzywiona psychika

Sam o tym za bardzo

Nie wiem nic za bardzo 

Skoro nikt nie rozumie

Teraz kiedy jestem starszy 

Zacząłem rozumieć 

Jak to wszystko 

Jest nic nie warte 

Nic mnie tak już bardzo 

Nie dobija jak 

Ta nasza wspólna 

Codzienność 

Dociera to do mnie późno 

Widać też czasem myślę 

Jak się wielu myli 

Bo dobrze jest udawać

Biegam i słucham i myślę 

Taka kolejność dnia 

To wszystko mnie dobija 

Wiec do dna 

Gdy widzę co widzę 

Zapominam o tym co mam 

To dobija jak uczuć nie widać 

A to wszystko zanika 

To mnie dobija 

Szybki łyk wina 

Przemyślenia zostają

A każdy z nas co innego znajdzie 

W tej małej nie składnej prawdzie 

"Nie wszystko takie same"

Marzyłem kiedyś o tym 

By zdobyć cały wszechświat 

Stać się jego panem 

Kierować nim tak jak umysł zapragnie 

Nie słuchać poleceń 

Które przychodzą nagle 

Słowa wypowiedziane z wiatrem 

Ulotnie jak ktoś zachce 

Ubrać to w barwy takie jak lubię 

Nie takie jak ktoś lubi 

Po prostu te własne 

Swoje takie ładne 

Wiatrem by stała się muzyka 

Niebo w kolorze graffiti 

Ulice pełne szczęścia a nie ciszy 

Domy spokojne 

Teraz im starszy 

Tym bardziej pewny jestem 

Że moje marzenia mają tylko

Inne ubranie 

Bo światem stały się góry 

Muzyka wiatrem 

Graffiti niebem 

Szczęście spacerem 

Spokój domem 

Marzenia swe małe zdobyłem 

Jakoś się spełniłem 

Jeszcze nie jedno spełnię 

A przybiorą tylko inne ubranie 

Malowane w te kolory 

Jakie lubię 

Nie takie jak ktoś lubi 

Po prostu te własne 

Swoje takie ładne 

" Trud chwili za mgłą "

Większość po wódce to dotyka 

Mnie jakoś bez tego to chwyta 

Nawet gdy sen przybija 

Za dużo jednak się nie zmienia 

Trudne szczęście tak bywa 

Za bardzo nie ma co w to wnikać 

Nie których spraw się jak drzwi 

Po prostu nie zamyka

Czasem jakiś syf 

Musi wyjść z człowieka 

Nie ma na to rady 

Gdy się ma piękne plany 

Uśmiech na twarzy 

Dzień jakoś przeminie 

Zająć czas sobie trzeba 

Żeby nie myśleć o głupich rzeczach 

Przeszłość dotyka człowieka 

Tak ostatnio myślę sobie 

Jak by spróbować ponownie 

(....)

A potem niech się wali cały świat 

Czy może jednak przeżyć to co się ma 

Nie za mało się siły na to ma

Poleję jeszcze za kolejne szczęście 

W nieszczęście bo cichy głos opowiada 

Cały czas to samo powtarza 

Tego się nie widzi 

I mało się mówi o tym 

Kiedyś miałem piękny sen o Poznaniu 

Ten REM przeminął 

Jak zrozumiałem ile w tym wszystkim 

Jest niepotrzebnego kłamstwa 

Więc wybrałem ciszę 

Która nie pomaga 

Lecz zabija tak od środka 

Dobrze że nadal tak samo uśmiechnięty ja 

Po oczach widać 

Że sen by się przydał 

Taki długi i spokojny 

Jakże wieczny