"Pies na błękitnym peronie" 

Ach jak te dwanaście lat zleciało 

Ciężko w to uwierzyć 

Ale pamiętam jak byłaś jeszcze malutka 

Wyglądałaś jak mały pluszowy miś 

Gdybym w tedy wiedział 

Że będę cie tak kochać 

Nigdy bym cię nie opuszczał 

Nawet z rąk bym cie nie wypuszczał 

Szybko te lata przeminęły 

Mieliśmy swoje wzloty i upadki 

Krzyki a także śmieszne zabawy 

Które nie miały końca 

Kochałem patrzeć na to 

Jak ganiasz za patykami 

Czy psujesz moja piłkę

To było słodkie i piękne 

A pamiętam także 

Jak zimą wychodziliśmy na sanki

Ty, ja moja siostra i majlo 

Ale w tedy była zabawa 

Pamiętam jak cie trzymałem

I razem zjeżdżaliśmy na sankach 

Albo jak próbowałaś złapać śnieg

Nigdy tego nie zapomnę 

Zawsze lubiłem patrzeć na twoje oczy 

Gdy szykowałem tobie jedzenie 

Albo jak miałem akurat coś słodkiego 

Patrzyłaś tak w tedy na mnie 

A jak byłem chory 

Ty leżałaś koło mojego łóżka 

I chodziłaś za mną krok w krok 

Aby mi się nic nie stało 

Uwielbiałem twoja uśmiechniętą mordkę

Szkoda ze już jej nie zobaczę 

Ale zawsze mam wspomnienia 

Których nie zapomnę 

Ostatnie tygodnie były ciężkie

Dla mnie jak i dla ciebie 

Ty kulałaś nie mogłaś chodzić prawie 

Ale mordka ci się nadal uśmiechała

Niby tylko zwierze 

A pokazałaś mi więcej

Niż nie jeden człowiek

Którego znam 

Te trzy dnie były najgorsze 

Ty leżałaś już bez ruchu 

Patrzyłaś na mnie gdy paliłem na tarasie 

A ty leżałaś obok 

To było dla mnie ciężkie

Tak patrzeć na ciebie 

Jak meczysz się sam z tym 

A ja nie mogę nic zrobić

Gdy wróciłem po nocnej zmianie 

Ty już leżałaś i tylko oddychałaś

Miałem nadzieje 

Że jeszcze wszystko się ułoży  

Niestety ty mnie pożegnałaś 

Jak i nas wszystkich 

Odeszłaś bez szczeknięcia 

Po cichu zamknęłaś oczka 

Gdy cię zobaczyłem 

Jak już się obudziłem 

Nie mogłem powstrzymać łez 

Przytuliłem cie ostatni raz 

Niestety już ostatni 

Moja mała psino 

Pusto tu będzie bez ciebie 

Tak naprawdę pusto i cicho 

Lecz wiem ze teraz ganiasz 

Za piłką i patykami gdzie indziej 

Szczekasz gdzie indziej 

I czekasz na podróż chmura 

Stojąc na błękitnym peronie 

(Kocham Cię Mała)

(Kwiecień 2004 - 8 Grudzień 2016 [*])

INFORMACJA:

Witam wszystkich
Bardzo bym chciał was przeprosić
Szczególnie tych którzy cały czas czekali na coś nowego
Powiem tak nie chce pisać tylko po to żebyście mogli sobie poczytać
Szczerze według mnie to takie pchanie śmieci na tapetę
Będę niestety rzadziej pisał ale w miarę sensownie
Tak żeby jednak było to warte przeczytania parę razy nawet :)
A nie tylko raz dla zamknięcia luki w tym wszystkim
Mam nadzieję że to zrozumiecie i nie będziecie źli

:) 

Pozdrawiam i z góry dziękuje tym którzy zostali i tym którzy dopiero zapoznają się z moja twórczością :)

"Ach"

Coś się pozmieniało 

Coś przeminęło

Szczerze to sam już nie wiem co 

Choć szczęście mi dopisuje 

Szkoda że wszystko jest lepsze 

Gdy doza substancji spływa po przełyku 

Przecież można pozazdrościć 

Tyle zrobiłeś, a teraz możesz chwytać życie 

Ostatni czas jakoś tego za bardzo nie widzę 

Chyba dym z tlącego się papierosa przysłania 

Wręcz zakrywa mi ten świat 

Który dotychczas był taki beztroski 

Ach

Jak by tak można było się cofnąć 

W sumie to lepiej nie 

Musiał bym w tedy bardziej zgłupieć 

Żeby rozumieć to co mnie otacza 

Choć nie umiem temu sprostać 

Ale jakoś trzeba sobie radzić 

Gdy się rodziliśmy nikt nie mówił 

Że będzie łatwo 

Ponad to nawet lubię wyzwania 

Fajnie się tak pogrywa 

Gdy w grę wchodzi stawka 

Większa niż życie 

Staram się dawać z siebie jak najwięcej 

Człowiek na ocenę celującą 

No tak skoro jestem na każde zawołanie 

Jak sługa co pan mówi a ja wykonuję

Szkoda że przez wszystko
Dla ważnych mi osób nie mam nic
Nawet czasu mi braknie
A zwykłe przepraszam przez słowa praca  

Chciałbym się raz zatrzymać 

Choć na tą jedną krótką chwile i spojrzeć

Sobie samemu w twarz i mieć ten moment 

Nawet na te nocne przemyślenia w stylu co dalej 

Nawet nie pamiętam już co to sen 

Nie chodzi tu o spanie 

A o tą błogą fazę REM 

Co załatwią sprawę myślenia o marzeniach 

Życie jest piękne 

Takie piękne 

Że dla niedoszłego samobójcy 

To chyba jest zbyt pięknie 

Aż melodia pianina sama podgrywa do tańca 

Nie będę pisać jak tu źle 

I jak jest nie przyjemnie 

Przecież wszyscy sami wiemy 

Że życie to nie zabawa 

Ale w berka to chyba można się pobawić

Jak za starych dobrych lat
... 

Ach 

"SĄD OSTATECZNY "

Już nie długo 

"Co słychać"

Wiesz...
Biegam w śród trójkątów i kwadratów 

W prawdopodobieństwach przełamu 

Z funkcji kwadratu przeistaczam się 

Do paraboli nie kończących się 

Uniesień i rozłamów 

Gdzie staram się utrzymać

Mój świat na barkach 

A głowa już taka słaba 

Wyimaginowana moja wyobraźnia 

Co dzień przenoszę nowe warianty 

Wagi, rozwagi i odwagi 

Nogi już takie miękkie 

Ze nawet nieba błękit nie jest mi dany 

Zadko tak oglądam świat 

Przez te różowe okular 

A muzyka do tego dana mi w hałasie 

Chyba nikt nie podbije tu werblem i basem 

Raczej dźwiękiem metalu i głosem ludzi 

I tak jeszcze czterdzieści lat 

Ciekawie zapowiada się początek 

Dla tego rano biorę głęboki wdech 

Po czym popijam goryczą gorycz trucizny 

Piękny ten poranek 

Co wstaje ze mną i kładzie się spać 

Ale jak na razie co u mnie słychać 

Odpowiem żyje 

Chyba o to tutaj chodzi bo jak na razie 

Żyje tylko tym hałasem i parabolą 

Co nie długo wyjdzie po za wykres 

...Informacja... 

Przepraszam was za to że coraz rzadziej pojawiają się wiersze na moim blogu 

Od momentu gdy zakończyła się szkoła nie mam jak na razie weny na pisanie 

Mam nadzieje że to się zmieni bo uwielbiam dla was pisać 

Zawsze mnie cieszy ten fakt jak sprawdzam ilość wyświetleń i wiem ze jesteście i czytacie

...

Także mam jeszcze jedną kwestie do poruszenia 

Mam do was pytanie drodzy czytelnicy 

Czy chcieli byście abym ruszył bloga związanego z tym co robiłem w danym dniu czy jednak 

Sam blog z wierszami wam w zupełności wystarczy piszcie do mnie czy jesteście za tym czy tez nie 

Możecie tutaj w komentarzu pod tym postem lub na Facebooku wysłać mi wiadomość 

Trzymajcie się mocno i pozdrawiam 

"Budzi mnie czas"

Budzi mnie rano 

Budzę się rano 

Coś lub ktoś 

Nie daje tu znowu spać 

Godzina szósta sześć

Już wybiła 

Nie budzę bestii 

Która, tak głośno oddycha 

Temperatura wzrasta 

Chyba za duszno tutaj jest 

A to dopiero rano 

Budzi mnie 

Nie nie wstanę 

Poczekam chwile 

Może choć przez chwilę 

Będzie lepiej na chwilę 

Ciśnienie do głowy uderza 

A jeszcze nie piłem 

Może wypije nie wiem 

A co to za dzień 

Nawet w kalendarz nie patrze 

Szczęśliwi czasu nie liczą 

Szkoda że to szczęście 

Już na starcie mnie pominęło 

Chyba już trochę czasu minęło 

Mam taką nadzieje 

Nienawidzę tego jak czas

Dyryguję moim życiem 

Szósta siedem no nie wierzę 

Czy ja tak szybko myślę 

Czy braknie mi czasu na myślenie 

Tak czas szybko płynie 

A co do płynie chyba 

Z biegiem po płynę 

Bo wszędzie się spóźniam 

Zawsze gdy nie powinienem 

Dobrze że to rano mamy dopiero 

Może pomyślmy o czymś miłym 

To lepszy poranek się stanie 

Może zjem dobre śniadanie 

A nie tylko wypije kawę 

I wypalę papierosa 

To będzie dobre na odmianę 

Tego dnia 

Jak to już szósta dwadzieścia 

Przecież dopiero wstałem 

Nienawidzę czasu i tych poranków 

Kiedy budzę się i myślę 

Gdy męczą mnie koszmary i myślę 

To czas jest nie ubłagany 

A gdy jest miło 

To w tedy czasu jest zbyt mało 

 

I znów to samo

Teraz jest szósta dwadzieścia jeden 

No ja już w to 

Po prostu nie wierzę 

Ale chyba czas wstać 

Może i życie to jest na jawie

A tylko sen jest prawdą 

I znowu to samo 

Budzi mnie rano 

Budzę się rano 

Coś lub ktoś 

Nie daje tu znowu spać 

Tak przez to zapominam 

Kto jest ważny 

A kto nie powinien 

W szyku ze mną stać 

Może czas się obudzić 

I spojrzeć choć raz 

Jeszcze raz na ten świat 

"Oczy"

Nie wiem dlaczego 

Gdy patrze w twoje oczy 

Mam wrażenie jak byś chciała 

W naj głębszą otchłań skoczyć 

Może to złudzenie 

A może tak jest 

Tak nie wiele chce 

Tylko proszę uśmiechnij się 

Tak wiem wszystko się sypie 

Ale uwielbiam twoje oczy 

Są takie piękne 

Czysty sen 

Choć teraz do mnie 

Zatańczmy ostatni raz 

To nasze życie jak taniec 

A parkiet jest tylko nasz 

Tylko czy zatańczysz ze mną 

Proszę Panią do tańca 

Twoje oczy mówią tak 

Choć słowa mówią nie 

Mówi się trudno 

Sam idę po życia parkiecie 

Ja chce tylko twojego szczęścia  

Dać tyle ile mogę 

Uczuć nie przyjmujesz 

Jak i mnie nie przyjmujesz 

Choć w twych oczach widzę 

Jak bardzo czas byś chciała cofnąć 

Przepraszam nie moja wina 

Ze Einstein wolał za kobietami ganiać 

Teraz razem byśmy czas cofnęli 

Może udało by mi się uratować ciebie 

Twoje oczy na szczęście 

Mówią mi tak wiele 

Choć widzę

Jak tępe ostrza ranią twoje myśli 

Choć wieczorami płaczesz 

Pewnie w poduszkę 

Następnego dnia uśmiechasz się 

Tylko jak możesz 

Wiem jak nienawidzisz tego 

Gdy patrze w twoje oczy 

Mówiąc ci za każdym razem 

Jakie masz piękne 

Ty tego nie widzisz 

Za to ja to doceniam 

Bo wiem ze wszystko 

Jest do uratowania 

Ty i twoje myśli 

Dobrze ze oczy twoje 

Mówią mi tak wiele 

Za każdym razem choć  

Nie wiem dlaczego 

Gdy patrze w twoje oczy 

Mam wrażenie jak byś chciała 

W naj głębszą otchłań skoczyć 

"Świat poetów"

Zakochany w słowach i dźwiękach 

Kiedyś mogłem oddać za nie życie 

Teraz tylko problem za problemem 

Nic więcej po za tym nie mam

Pochłonęły mnie słowa poetów 

A sam się nim staje 

Szkoda tylko że nim nie będę 

Bo nie cenni się czegoś co się kocha 

Chciałem tylko coś ukończyć 

By móc pokazać światu że jednak 

Jestem wart tego co robiłem 

Szkoda tylko 

Że od innych ludzi 

Zależne jest całe nasze życie 

Gdybym mógł je powierzyć

W inne ręce 

Szkoda tylko że go nikt nie zechce 

Bo poetów świat jest dziwny 

Tworzony z tego co otacza 

I z tego co z życia się wynosi 

Już nikt tego typu rzeczy 

Człowiek nie czyta 

Teraz tylko jest ja 

Sam nie będę mieć a nie dam 

Ja oddaje ile mogę 

A jak by trzeba było 

Oddał bym więcej 

Bo wierny jestem temu co robię

Choć to co tworze 

Nie przelewam na papier 

A zostawiam tutaj 

A dlaczego bo mogę 

Poetą stać się chciałem 

Chyba do reszty 

Już zgłupiałem 

Ale wierny temu pozostanę 

Nawet gdy mój świat się wali 

Nawet gdyby czarne chmury 

Nad głową mą latały 

Nawet gdyby już świat się walił cały 

Ja literą wierny zostanę 

Bo jak już osądzono 

Cyfry mi nie zliczają się w wyniki 

Same plusy i minusy 

Szkoda że ma parabola 

W dół się wygina 

Bo raz powstaje 

A potem z impetem oddaje 

To co z ziemi pozbierałem

W ziemię oddaję 

A potem sam piach 

Sypie sobie w oczy 

Dobre i to by tylko ból stłumić 

Teraz jednak w tym zostanę 

Bo świat poetów 

Mi pozostaje 

"Mały ten świat"

Dziś do mnie dotarło 

Jak mały jest nasz świat 

Co chwila ktoś się rodzi 

Co chwila ktoś umiera 

Aż łza się w oku kręci 

To tak bardzo dobija 

Że ktoś jest 

A po chwili go nie ma 

Dziś też do mnie dotarło 

Jak marnuję życie 

Chyba jest tak cenne 

Że nawet nie zatrzymał mnie stryczek 

Jeden - zero dla mnie 

Bo życie wybrałem 

Tak wielu nas się rodzi 

A tak wielu umiera 

Dziś jesteś 

A potem znikasz 

Taki jest człowiek 

Prosta to zwierzyna 

Jeśli nie zabiję cię 

Życie 

To zabije cię 

Matka Ziemia 

         *Po przeczytaniu tego wiersza zajrzyj na tą stronę, a zrozumiesz o co mi w tym chodzi.

http://worldbirthsanddeaths.com/ 

"Takiego masz syna"

Tak bardzo nie potrafię tego opisać 

Tyle rzeczy źle zrobiłem 

W sumie cały czas je robię 

A ty za moje głupoty 

Stajesz w obronie 

Jak ty to robisz 

Gdzie tego uczą

Bo chętnie się nauczę 

Z serii jak żyć by nie zabić 

Tyle rzeczy mnie nauczyłaś 

A ja tak wiele ci pokazałem 

Ale co to za różnica 

Jak nawet najprostszych 

Rzeczy nie potrafię 

Tak wiele niszczę tobie 

Nerwów i tego wszystkiego 

Wiem że mnie kochasz 

I nie opuścisz aż do śmierci 

To jest pewne 

Chciałbym móc podziękować tobie 

Za to ze jesteś 

Kocham cię tak mocno 

Nie wiem jak sobie poradzę 

Gdy ciebie tu nie będzie 

Mocno Cię Kocham 

Ile to już wytrwałaś ze mną 

Prawie 20 lat 

To wychowywanie 

To życia nauczanie 

I to psychiczne gardy trzymanie 

Nigdy tego nie zapomnę 

Ja tak wiele niszczę 

Gdyby za przepraszam

Miał bym płacić 

To dziś byś miała dom ze złota 

Tyle twoich starań 

Dało mi życie 

Bardzo to doceniam 

Lecz aby to powiedzieć 

To już nie potrafię 

Lecz za każda małą rzecz 

Mówię ci dziękuje 

Choć bardzo chciał bym być lepszy 

Aby tobie było lepiej 

Nawet bym zdrowie oddał i życie 

Abyś ty dożyła najlepszych chwil 

Abyś widziała mnie 

Jak życie moje się toczy 

Ale ty za każdym razem mówisz 

Że jestem dobry a wręcz najlepszy 

A od tylu lat mylą mi się nadal litery 

A liczyć nie potrafię 

Tak w poradni ci mówili 

On jest inny i będzie zawsze 

Ty się nie poddałaś

I walczyłaś do końca 

Kiedyś spłacę ten dług 

Przysięgam 

Choć jak ludzie mówią 

Moje obietnice 

Nigdy są niewypełnione 

Ale dla rodziny robię wszystko 

Jak by trzeba było 

To poszedł bym do diabła 

A na razie 

Proszę tylko 

Wybacz mi 

MAMO 

Za to 

Jakiego masz 

SYNA 

"Tak bardzo się cieszę"

Choć wypadki zdążają się często 

Jestem dumny z niej 

Jak i z tego ze nie poddała się 

Tak bardzo się ciesze 

Może i mam tą głupia tendencje 

Przez, którą nie odzywam się 

Ale zawsze jestem i będę 

Tak bardzo się ciesze 

Nie potrafię opisać swojej radości 

Mam nadal nadzieje ze będzie lepiej 

A życie w tym przypadku nie ma wyjścia 

Tak bardzo się ciesze 

Oddał bym wiele dla tych paru istnień 

By tylko życie dalej trwało 

A ty, byś doczekała swego 

Tak bardzo się ciesze 

Wiele gwiazd jest na niebie 

A ja pamiętam  jak dziś ze jeszcze 

Nie zliczyłem ich wszystkich, było śmiesznie 

Tak bardzo się ciesze 

Pamiętam te jemioły i spacer 

Nigdy ich nie zapomnę chce tego więcej 

Choć jedna informacja w chwile zmieniła mnie 

Tak bardzo się ciesze 

Choć nie rozumiem siebie 

Dlaczego tak postąpiłem 

Ale nadal w głębi siebie wierzyłem w ciebie 

Tak bardzo się ciesze 

I teraz wiem ze jeszcze je zliczę 

Znajdę w nich ciebie 

I pamiętaj o tym 

Co by nie było to 

Zawsze będę 

Tak bardzo się ciesze 

PRZEPRASZAM 

Tak wiele słów 

Mam do powiedzenia 

Nawet nie wiesz jak bardzo 

One mnie trzymają 

Szkoda ze nie jestem inny 

By mieć odwagę 

I ci móc powiedzieć 

Że zawsze możesz na mnie liczyć

Chciałbym to powiedzieć 

Lecz jednak nie potrafię 

To mnie przerosło 

Chyba za dużo się dowiedziałem 

Tylko czemu czuje się 

Jak kamień na dnie 

Co bez nawet 

Marzeń jest 

Tyle chce ci powiedzieć 

I tyle chce pokazać 

Szkoda ze w twoim świecie 

Jestem bez znaczenia 

Chce ci powiedzieć 

Że martwię się 

Myślę co dzień o tobie 

Ale to za dużo 

Na mój niewielki umysł 

Jak i serce 

Przepraszam 

To nie za wiele 

Ale więcej nie potrafię 

PRZEPRASZAM 

***

Otwieram drzwi 

Chodzę po zakamarkach 

Własnych bredni i paranoi 

Gdzie tworzą się małe kłopoty 

A pytań tak wiele 

Nawet już nie wiem 

Co do nich powiedzieć 

Sam już nie wiem 

Może jakoś to ominę 

I powiem że 

Niebo jest błękitne 

A chmury białe

Choć nawet tego 

Pewien nie jestem 

Przecież nie jestem 

Ideałem 

W sumie nic nim nie jest 

A pytania dalej w mej głowie 

Rozrastają się jak korzenie 

Po mocnej ulewie 

Kartek już zapisałem parę 

A drzwi nadal zostawiam 

Otwarte jak bym się 

Ludzi spodziewał 

Nigdy tak nie będzie 

Bo serce mam zamknięte 

Co to za różnica 

Nikt i tak tego nie przeczyta 

W końcu to szary człowiek 

W szarym pokoju 

Przy smutnej muzyce 

I białym dymie 

Chyba już tak mam 

Ze o samotność piszę 

Jak bym opisywał 

Tą jedyna ukochaną 

Co w serce wbiła nóż 

A w głowie zapisała 

Kilka kartek z życia 

W stylu życie mnie dobija

Tak trudno jednak wypowiedzieć
Słowa, które mogą
Chyba dobić mnie od
Środka 

Drogie Panie ^_^  Z okazji Waszego Dnia ^_^ Życzę wam Zdrowia, Szczęścia, Udanych dni I tego Czego wy same zapragniecie Aby wszystkie plany Te poukładane i nie poukładane Się udały A byście miały kochanych mężczyzn I abyście były kochane i rozpieszczane Jak i dziś tak i przez cały rok ^_^ Jeszcze raz wszystkiego najlepszego <3 <3

"Do not comment"

Po co to robisz 

Czy sprawia ci to przyjemność 

Czy może jednak satysfakcje 

Że jesteś teraz na starcie 

Czy to jest tak bardzo potrzebne 

Że musisz to mówić tak głośno 

I tak nikt tego nie słucha 

Choć moje uszy słyszą 

Jak swoim językiem 

Jak wąż syczysz i nawijasz 

Te słowa i wciąż 

Mówisz, mówisz, mówisz 

Już nie mogę tego słuchać  

Jeśli to twój styl życia 

To słabe są twe cele 

Bo tylko ludzi wkurzasz 

Jak długo trzeba tego 

Bełkotu słuchać 

Chyba się nie da 

Ile trzeba słuchać 

Bo gdybyś nic nie mówił 

I nie mówiła 

To byś się udusił 

I udusiła 

Własnym powietrzem 

Wdychanym na mówienie 

To tak strasznie denerwuję 

Ale nadal tego słucham 

Przynajmniej wiem 

Gdzie chodzę 

Z kim się spotykam 

I kim jestem 

Chyba bez waszego gadania 

Bym się nigdy nie dowiedział 

Jak dzień zaczynam 

I jak go kończę 

W sumie bym nawet nie wiedział 

Co robię w szkole, pracy 

I po za nią 

Naprawdę bym nie wiedział

Kim jestem 

Więc teraz proszę cie 

Masz coś do powiedzenia 

To podejdź i to powiedz 

A nie innym ludziom 

Życia zatruwasz 

Wiec proszę cię 

Nie mów nic już więcej 

Po prostu 

Nie komentuj 

A dla ciebie to już tylko 

'No comment' 

"Płynę"

Wszyscy odchodzą 

Jak bym płynął statkiem 

I miał na nim 

Rozpięte żagle 

Wszyscy uciekają 

Jak bym trzymał bombę 

I miał nią 

Zabić istnień parę 

Czy aż tak straszę ludzi 

Że odchodzą ode mnie 

Nawet w tedy 

Gdy nic nie robię 

Może i robię 

Bo myślę, oddycham i czuję 

A może kroki stawiam 

Jak niewinny noworodek 

A psychika ma 

Jak podróż w nieznane 

Unoszę się ponad 

Swoim światem 

Chyba nikt tego nie zrozumie 

Jak unoszę się na fali 

W poszukiwaniu 

Tego jednego 

Nawet już morska cisza 

Nie koi moich nerwów 

Tak bardzo jestem tu sam 

Że mnie nawet tu nie ma 

Chyba wyglądam jak żagle 

Jak statek jakiś 

Ze ludzie odchodzą 

By jak ląd 

Nie znaleźć się na moim 

Horyzoncie 

Żeby tylko nie patrzeć 

I omijać mnie jak 

Skałę na wodzie 

Która rozbija każdy statek 

Na swej drodze 

I chwyta morski piasek 

Więc rozwijam żagle 

Łapie się za ster 

I płynę przez świat 

Który prze was 

Nigdy już 

Tak na prawdę 

Nie stanie się 

Moim światem 

"Alkohol"

Mówi się na nie 

Że to polaka paliwo 

A bez nie go 

W kraju wytrwać się nie da 

Mówi się też 

Że bez nie go 

Świat nasz codzienny 

Jest nudny 

Mówi się też 

Że bez niego 

Każda zabawa 

Jest niczym 

Ja wiem że bez niego

Żyć się da 

Choć obieg jest lepszy 

To mózg bardziej zniewolony 

Bo zatrzymuje się 

Przez niego na gorszych 

Życia zakrętach 

Swoich paranoi 

On mnie wzywa w wolne dni 

Choć tak się nie da 

Chyba za bardzo 

Myślę o ludziach 

Lecz chyba dziś ze mną wygrał 

Bo wzywa mnie słowiańska krew 

Aby chwycić za pokal 

I zrobić alkoholu łyk 

***

Pamiętam ten dzień 

To pierwsze spotkanie 

Już w tedy wiedziałem 

Że jesteś moim światem 

Teraz tylko mam nadzieje 

Że z krótkiej rozmowy 

I pierwszego uczucia 

Może coś z tego będzie 

A gdy ciebie widzę 

Mam to wrażenie 

Że jesteś ideałem 

I będę wierzył w to dalej 

Ale też mam strach 

Który mnie przeszywa od środka 

Że swoim charakterem 

Mogę wszystko zniszczyć 

Ten czas może być 

Dla nas nie najlepszy 

Ale moje uczucie 

Nie chce by on się spieszył 

Choć prawda jest inna 

Życie jest nie ubłagane 

Wszystko przemija 

Jak pierwsze śniegi 

Teraz tylko zachodzę 

W myślach czy ty też 

O mnie myślisz 

I czy chociaż czasem tęsknisz 

Tak jak ja 

Chyba nie 

Dlaczego ?

Bo wiele dni upłynęło

Nie z twojego 

A mojego życia 

Chyba zbyt zamknięty jestem 

Na twe słowa 

Choć słucham cię uważnie 

Bo chce pamiętać 

Ty i tak uważasz to za kłamstwo 

Ja uważam to za prawdę

A logika ma nie ma granic 

Bo od mądrości do głupoty 

Nie ma zbyt 

Wielkiej przepaści  

Teraz ty w mojej głowie 

I nie ważne co by mówili 

To i tak ja wiem 

Że moje uczucie do ciebie 

Chyba nigdy się nie zmieni 

"Znów" 

Znów wszystko się niszczy 

Znów wszystko się wali 

Chyba już nie mam tego jak kiedyś 

Serca ze stali 

Znów chyba wszystko

Mnie niszczy od środka 

Jak najgorsza 

Radioaktywna bomba

Chyba znów staczam się 

Otchłań przeszłości 

Chyba nic się nie zmieniłem 

Jestem już tak słaby 

Chciałbym móc cofnąć czas

I niczego nie zniszczyć 

Cofnąć się do momentu 

Kiedy byłem inny 

Teraz zostaje sam 

No przecież tak musi 

Życie moje trwać 

No kur*a mać !

Nikt chyba tego nie widzi

Jak bardzo mi zależy 

Nikt chyba tego nie widzi 

Jak bardzo się staram 

Swój własny świat 

Do góry nogami wywracam 

To bez sensu 

To i tak 

Znów na końcu 

Pozostanę ja sam 

Mój wiersz 

I ten biały sześcian 

"Kolory"

Zielony to życie 

Żółty to radość 

Niebieski to spokój 

Czerwony to złość 

Kolorami się otaczamy 

Gdzie nie spoglądamy  

Tam nas otaczają

Kolory 

Nic szczególnego 

Widzimy je na co dzień 

W nich od zawsze jesteśmy 

I od zawsze będziemy 

Przez kolory 

Świat podziwiamy 

Ludzi spotykamy 

Uczucia okazujemy 

A czy trawa 

Ma kolor zielony 

Czy może jednak jasno-zielony 

I czy oznacza życie ??

A czy łzy 

Są niebieskie 

Czy może jednak błękitne

I czy są spokój ??

A czy światło 

Ma kolor żółty 

Czy może biały 

I oznacza radość ??

A czy krew

Ma kolor czerwony 

Czy może ciemno-czerwony 

I jest złem ??

Jak to wytłumaczyć

Skoro łzy 

Oznaczaj tylko nasz 

Smutek 

Jak to wytłumaczyć 

Skoro trawa 

Oznacza nasze spotkania na 

Cmentarzach 

Jak to wytłumaczyć 

Skoro światło 

Oznacza nasz wygasający 

Brak nadziei 

Jak to wytłumaczyć 

Skoro krew 

Oznacza naszą utratę 

Życia 

Kolory chwytamy 

Co dzień 

Jedni rano 

Drudzy wieczorami 

Cukierki też mają kolory 

Jedne na ciśnienie 

Drugie na nerwy 

Trzecie na ból głowy 

Przecież kolory 

Są takie przyjemne 

Świat nam upiększają

W nich się zatracamy 

I tak byle by być 

I tak dalej by oddychać 

I tak dalej by patrzeć 

I tak dalej by żyć 

By żyć

I nie umierać 

Chwytać życie 

Łapać życie 

Byle by całe 

Byle by na zawsze 

I zawsze 

Garściami 

Popijamy czarną wodą 

Z krwawymi łzami w oczach 

Słonecznym uśmiechem 

Zielonym krajobrazem 

Zapadamy się w czarną dziurę 

Spadamy w otchłań

Własnych wspomnień 

W kierunku bieli 

A to wszystko po to

By żyć 

I napawać się dumom 

W kolorach     

"Zapomnienie" 

Zapomniany jak śnieg 

Odrzucony gdzieś 

Tam gdzie słońce nie dociera 

A chmury przysłaniają kosmos 

To mój długi lot 

Apollo trzy,dwa,jeden

Start !

Odlatuje tam 

Ziemia nie istnieje 

Ja też nie istnieje 

Może ludzie też 

W sumie odchodzą też  

Patrze na was z góry 

To mój lot 

Lece ponad niebo 

Prędkość wciska w fotel 

Nie potrafię już tak 

Patrzeć w oczy 

I uśmiechać się tak cudownie 

Byście też się uśmiechali 

To chore

Czuje się jak bym był 

W waszych głowach 

A ja odchodził w zapomnienie 

Życie ze mnie wypływa 

Ulatnia się jak woda 

Tłumi się jak ogień 

Zabija mnie od środka 

Już dotykam gwiazd 

Patrze na was z góry 

Widzę waszą radość 

Aż łzy mi się leja na dobranoc 

Chciałem być tam z wami 

Chyba nie umiem się do ludzi przyzwyczaić 

Że wszyscy są i będą tacy sami 

Jak białe ściany 

Bez koloru

Bez życia 

Moje "ja" zanika 

Mój umysł wymarł 

Już widzę 

Tam na horyzoncie! 

Widzisz ją ?

Spójrz razem ze mną 

Nie odwracaj głowy 

Przecież nic ci tu nie grozi 

*B-612, rosną tam baobaby 

I małe skromne kwiaty 

Jestem teraz tu 

Gdzie ja

Będę samotny 

A wy szczęśliwi 

Wiec ulecę 

Teraz z waszej głowy 

I obrócę się w

Zapomnienie 

*Z książki "Mały Książę" autorstwa: Antoine de Saint-Exupery